Vorige week schreef ik over de slechte lange duurloop van toen. Die mentale reparatie was nodig, maar misschien ook wat voorbarig: wellicht was het een incident. Ik werd namelijk verkouden. Direct na die duurloop voelde ik me al niet lekker meer, en na twee dagen waarin ik het voornamelijk koud had en moe was barstte het woensdag los. Niet heel erg, voor mijn doen dan, al is het vandaag slechter dan gister: er pruttelt nu iets in mijn rechterbijholte, mijn zwakste punt qua luchtwegen. Dus weer moeïig, urgh. 

Woensdag zat trainen er echt niet in en donderdag en vrijdag moest ik alle zeilen bijzetten voor pittige werkdagen, en dan thuis eten en kort daarna naar bed. In het weekend heb ik de draad aangepast weer opgepakt: een rustige zwem- en looptraining.

Waarbij ook nog iets anders speelt: ik heb een beetje terugval van de blessure van eerder dit jaar. Vast geen toeval dat het samen komt. Het is niet heel ernstig: mijn rug voelt stijf en mijn lies trekt iets bij het lopen – een psoas-spier zit niet lekker. Vorige week voelde ik me in totaal daardoor nogal uit de zak geschud. De chiropractor hielp maar heel tijdelijk, morgen kan ik terecht bij een fysio.

Niet heel fijn, een maand voor de marathon. Net daarvoor ging het juist zo goed! Maar er is ook zeker geen man overboord. Daarom: geen paniek! Ik kan wel lopen, namelijk, dat voelt alleen niet lekker. Hopelijk gauw weer wel!