Ik heb er al een paar keer op gezinspeeld: ik heb een bijzonder nieuw doel voor 2023. Ik ga meedoen aan een wereldkampioenschap! In augustus is in St Johann in Tirol (Oostenrijk) de Radweltpokal (informeel wk) tijdrijden voor Masters, en dat is mijn hoofddoel voor het seizoen. Het gaat om een tijdrit van 20 kilometer.

Dat doel heeft twee grote consequenties voor het trainen, nu al:

• Voor het eerst sinds 2010 ligt mijn prioriteit weer helemaal bij het fietsen. Waar ik de jaren hiervoor één fietstraining per week in de winter wel genoeg vond, zijn het er nu twee. Als straks de dagen serieus gaan lengen en het warmer wordt, komt er nog een bij. Zwemmen staat sinds oktober al in de onderhoudsstand, ook nodig om m’n bovenlijf sterk te houden (één keer per week, plus het winterzwemmen) en hardlopen dient deze winter het fietsen. Geen groot loopdoel dus, en zeker niet te veel lopen (twee keer per week), om voldoende energie over te houden voor het fietsen.Over de invulling van ’tijdritgericht lopen’ schrijf ik hier binnenkort wel meer.
• Het gaat om een wedstrijd die korter is dan waar ik ooit eerder voor heb getraind: ongeveer 35 minuten. Dat betekent dat in verhouding ik meer intensiteit moet realiseren in mijn trainingen, en dus minder duur. Voor het fietsen ben ik daarom in oktober weer begonnen met wekelijkse spinning. Sinds november is daar krachttraining bijgekomen. Ook over die beide nieuwe (nouja, hernieuwde) trainingsvormen schrijf ik binnenkort hier wel meer.
  In zijn totaliteit is deze manier van trainen nieuw voor me en mijn lijf moet er nog behoorlijk aan wennen – ik heb heel wat spierpijn gehad de afgelopen tijd. Ik vind het wel heel leuk! Ik leer er alweer veel van, en dat drijft mij altijd enorm.

Ik ben benieuwd wat dit me gaat opleveren, en ook dat is een doel van het geheel: hoe ver kan ik op mijn 57e nog komen met fietsen, als ik daar weer helemaal voor ga?

Zo is het ook wel een beetje gekomen: de laatste twee seizoenen kwam ik uit op een hoger FTP (vermogen bij omslagpunt/anaerobe drempel) dan de jaren ervoor: net boven de 230 Watt (3,7 Watt/kg). Dat was het hoogste sinds ik in 2011 van fietser triatleet werd. En dat was eigenlijk zonder al te veel gerichte training.

Dat maakte me wel nieuwsgierig. Ik ben ouder geworden, maar ik weet beter hoe ik moet trainen, mijn basis is alleen maar breder geworden, en ik ben stabieler dan in heel lang nu die k*t-overgang voorbij is. Hoe goed kan ik nog worden? Zo is dit ook een experiment dat mooi past bij de thematiek van mijn boek dat in de komende trainingsperiode gaat verschijnen.

Ik heb mijn FTP in december daarom ook weer eens wat gecontroleerder laten bepalen, in de vorm van een maximaaltest bij Topvorm, waar ik vroeger ook kwam. Mijn eigen meting (220 Watt nu in het ‘laagseizoen’) klopt, leerde ik daarvan, dat is ook mooi.

En nu kijken hoe het zich gaat ontwikkelen! 250 Watt, zou dat realistisch zijn? Ik heb geen idee, ik ben benieuwd!

Ik heb er zin in, dus ik wens mezelf een mooi 2023 – en jullie ook!