Gisteren hebben we de tip van de lekkebandmannen opgevolgd en achteraf zijn we blij met de pech van toen want het bleek een prachtige tocht.

De eerste 20 kilometer naar het noorden waren al bekend van maandag, en opnieuw mooi in de heuvels, die overigens getuigen van betere tijden: veel verwilderde olijfboomgaarden die nu jachtgebied zijn. Wel hadden we een harde, koude wind tegen. Ik had het op de klimmetjes zwaar, want die koude wind veroorzaakte in combinatie met dat verkoudheidje dat ik al een paar dagen heb inspanningsastma zodra mijn hartslag een beetje opliep. Toen het warmer werd, werd het beter en mijn benen deden het de hele dag prima.

Daarna volgden we de Guadiana rivier, mooimooimooi, tot aan Alcoutim, een oud stadje aan de rivier (Movescount deel 1 – ik heb ‘m steeds gestopt bij de pontjes om de batterij te sparen). Ertegenover ligt het Spaanse Sanlúcar, met een grote vesting op een heuveltop: de twee landen zijn niet altijd vriendjes geweest, dat is sowieso goed zichtbaar. Maar nu pendelt er een vredig voetveer over de rivier waar net fietsen in passen:

Aan de Spaanse kant volgden eerst nog een paar pittige klimmetjes en daarna was het dalen met de wind in de rug. We hebben er nog wat extra slingertjes aan vast geknoopt onderweg naar de al bekende veerboot van Ayamonte (Movescount deel 2). Terug in Portugal hebben we zelfs nog een rondje gemaakt, waardoor we op dik 130 kilometer en bijna 6 uur fietsen uitkwamen (deel 3). Die uren aantikken, dat was mijn doel voor deze week, dus qua trainen was het zo ‘af’, maar het was bovendien landschappelijk een prachtige dag.

En ja, de zon scheen ook weer de hele dag!