Vandaag heb ik meegedaan met het NK Veldloop voor gemeenteambtenaren in Utrecht (manlief coördineert dat voor Rotterdam). Het startnummer is er weer eentje voor de serie ‘leuke startnummers’ (zie hier en hier), dit keer niet zozeer vanwege het getal maar omdat ik het logo wel grappig vind, met die hollende Domtoren:

De Dom zelf was nog best een eindje weg, want het parcours was bij de Haarrijnseplas, tussen Vleuten en Maarssen. Dat gebied ken ik van de Vrouwentriathlon, maar dat is allemaal asfalt, en ik kon me dus niet zo goed voorstellen dat je daar ook kon veldlopen.

Nou, dat kon dus prima, en dat maakte het parcours verrassend. Het was alles wat je wilt van een veldloop: drassige grasjes, blubberige paadjes, zandbulten op en af, strand, en zelfs even van een steile oever afstappen, bijna met je voeten in de plas. Best pittig dus ook! Maar erg leuk.

Ik heb de 12 kilometer gelopen, twee rondjes rond de plas in 1u13-nogwat. Doel was om in D2 te lopen, rond hartslag 140, de trainingszone waar ik niet zo veel in loop – ik had net bedacht dat eens vaker te moeten doen. En ik wilde het tweede rondje sneller lopen dan het eerste en aan het eind uitsprinten. Dat is allemaal gelukt. Heel veel meer had er volgens mij ook niet ingezeten, want op zulk terrein voelt D2 zelfs nog best wel zwaar.

En dan was er nog een klein dingetje waar ik mee heb geëxperimenteerd: een eiwitreep. Omdat ik de laatste maanden heb geleerd dat 20 gram eiwit nuttigen vlot na de training of wedstrijd goed is voor het herstel. Ik doe dat het liefst uit mijn gewone avondeten of lunch, maar dat was nou wat lastiger met alleen krentenbollen en een bolus mee. Dus voor dat soort situaties maar eens aan de repen. Best lekker. En nou maar herstellen!