Ik heb vandaag voor het eerst meer dan 25 km hardgelopen. Het werden er 28, waarvan 15 in de Kethelloop. Daar heb ik alle vijf de keren mee meegedaan, en net als vorig jaar had ik hem nu verwerkt in een training: lopend erheen, de loop doen, en met een omweg lopend weer terug. Vorig jaar deed ik de 5 km hard en won ik zelfs nog bloemen als derde dame op dei afstand. Dit jaar deed ik de 15 als duurloop. Het is een leuke loop, door het oude dorpje Kethel en Midden-Delfland (GPS).
Het ging prima: ik liep lekker, het ging makkelijker dan de 25 kilometer van twee weken geleden (de ene duurloop of de andere, dat is toch een wonderbaarlijk verschil), het was prachtig weer, leuk om een deel van zo’n lange duurloop andere lopers om me heen te hebben én verzorging, en zelfs nog even manlief als supporter, die onderweg was voor een boodschapje.
En zo heb ik dus een grens verlegd, en dat ga ik tussen nu en de marathon (15 november) nog een paar keer doen. Vanaf de Kandelaarbrug liep ik verder dan ooit tevoren (nouja, hard dan – wandelend heb ik de 42 km zelfs al gehaald), en daar was ik me wel van bewust. Mij motiveert dat, nieuwe dingen doen, mijn grenzen verleggen, onbekend terrein verkennen, in het algemeen, maar zeker bij het sporten. Het is hét idee achter de Ironman-ambitie.
Gek genoeg voelde het vandaag dus niet zo grensverleggend, omdat het relatief makkelijk ging. Dat geeft moed, zeker samen met die lekkere halve marathon van vorige week. Ik begin erin te geloven dat 42 km ook wel moet kunnen lukken – want ik vind dat toch nog wel een intimiderende afstand.
Gister ook nog even kunnen kijken hoe het moet, zo’n marathon, want Henk deed mee aan de Kustmarathon en ik was supporter. Mooie dag gehad: hij heeft prima gelopen, het was alweer fraai weer (heerlijk al de hele week, wat een cadeautje na al die regen en somberheid – ik heb zelfs nog wat nieuw bruin opgedaan!), en dat parcours blijft prachtig. Het was Henks vijfde deelname, dus we hebben inmiddels een hele routine, inclusief naderhand met mijn broer erbij mosselen eten op de Vlissingse boulevard!
Op de eerste foto hieronder zit ik in de sporthal in Burgh, vlak voor de start, en op die eronder gaat Henk bijna finishen (Zoutelande).
