Nog een dikke week en dan gaat mijn nieuwe triathlonseizoen van start. Ik ga wedstrijden doen in Ter Aar (1/8e, op 14 mei, dat is de start), Krimpen (kwart), Oud-Gastel (1/3e), Bocholt (Mitteldistanz), Terneuzen (1/8e als duo samen met Nicole – en kijk, ik was daar deelnemer uitgelicht!), Wilhelminadorp (1/8e) 010 (sprint) en Binnenmaas (kwart).
Als het was gelukt om me in te schrijven voor de Zwintriathlon, had ik alle Zeeuwse triathlons op het programma gehad, maar ik heb geen idee wat je daarvoor moet doen om ertussen te komen – of was ik 20 seconden te laat? Maar dan nog is het een aardige triathlontoer van Zuid-West Nederland zo. En die Zwintriathlon, die is half Belgisch, zullen we maar zeggen.
Doel is om veel plezier te hebben, lekker te knallen op die (relatief) korte afstanden, en vooral bij 010 en Binnenmaas een mooi resultaat te behalen. Daar heb ik zin in! Krimpen, Oud-Gastel, Bocholt en Binnenmaas heb ik eerder gedaan, en wie weet zit er een persoonlijk parcoursrecord in. Bovendien hoop ik toch echt ergens op z’n minst op het podium te komen in mijn leeftijdscategorie. Als ze aan een heus podium doen, want er zitten triathlons tussen met soms maar één deelneemster van de 50+-categorie!
Sinds ik terug ben uit Spanje, heb ik de trainingsdraad weer opgepakt. Daarbij blijkt weer m’n echt grote liefde: de meeste lol heb ik in het fietsen. Als het weer tenminste meewerkt, want het is een uiterst moeizaam voorjaar. Ik ben steeds voor mijn doen snel en kan bij spinning heel diep gaan, dus dat ziet er prima uit. Ik heb gister ook weer eens een maximaaltest gedaan en die kwam halverwege vorig jaar januari en mei uit, en dat lijkt me een okee basis.
Voor fietsen liggen mijn doelen overigens hoger dan de kilometers die ik nodig heb voor die triathlons, want we zijn nog steeds van plan om in de winter ‘Down Under’ te gaan fietsen – in Nieuw-Zeeland en op Tasmanië, is het plan, met daartussenin een bezoek aan het vasteland van Australië.
Bij lopen heb ik een beetje motivatieprobleem na de mislukte marathon en (meer nog) het gebrek aan progressie sinds de winter, maar ik heb inmiddels wel lol in trainen volgens de souplessemethode, want dat ben ik aan het proberen. Geen duurlopen meer, maar intervallen met veel aandacht voor loopeconomie. Techniek dus, die ik ook nog steeds hoop te verbeteren met de minimalistische schoenen waar ik eerder over schreef. Nog steeds loop ik daar heerlijk op en wil ik er graag mee verder, maar ook nog steeds moet ik enorm oppassen er mijn kuiten niet mee te overbelasten. Het frustreert wel ook dat ik na een jaar werken aan techniek (ik zie m’n cursus Chi-running als het begin daarvan) nog geen merkbare progressie heb. Het ziet er beter uit, hoor ik, maar sneller worden – ho maar. Nouja, tot in januari dacht ik van wel.
Zwemmen zit sinds marathon + vakantieweek in een beetje een wak, of misschien heb ik een paar keer pech gehad dat ik niet mijn dag had toen ik ging zwemmen. Ik ben de laatste weken nog ver van mijn niveau van maart, het beste ooit. Als het niet snel terugkomt, ga ik op privéles bij Zwemanalyse, want dan ben ik mijn in de herfst veroverde techniek weer kwijt! Het buitenwater is me nog veels te koud om in te zwemmen. Mijn eerste triathlon is in een zwembad, maar ik heb al een beetje hard hoofd in die van Krimpen, eind van de maand, want die is wel degelijk buiten!
Verder krachttraining en bodybalance vooral gericht op het bekkengebied.
Ik voel me verder goed, al heb ik sinds Spanje een paar keer een dag gehad dat ik dacht dat ik wat onder de leden had (en net op die dagen had ik een zwem-tempotraining gepland). Of de hormonen doen weer gek? Ik heb op het ogenblik nauwelijks overgangsklachten. Ik slaap bijvoorbeeld prima (HOERA!), bijna beter dan normaal, en dan af en toe zo’n slome dag, huh? Over is de overgang nog steeds bepaald niet, sterker nog, het lijkt allemaal weer veel normaler dan het al is geweest. Snap ik niks van. Maar ik heb een prima winter achter de rug voor wat betreft mijn luchtwegen: twee heel lichte verkoudheidjes, en ik heb amper wat gemerkt van hooikoorts, op een beetje snotteren en niesen na. Afgerond is dat voor mijn doen allebei niks.
Iets heel anders dat voor dit seizoen op het programma staat is de Ironman van manlief, de omgekeerde rollen dus. Ik heb zijn trainingsschema geschreven, en na het bijkomen van de marathon begint dat deze week. Hij heeft wat last van z’n rug, dus da’s niet het beste begin. En ook hij, zelfs hij, vindt het buitenwater nog te koud. Maar het gaat vast wel lukken met hem, en ik kijk uit naar een weekje Denemarken in augustus!
Bij alles wat ik doe en laat, vergelijk ik met vorig jaar. Hoe anders het is: ik heb veel meer gelopen en gezwommen en veel minder gefietst. Ik ben op dit moment voor alledrie de sporten in betere doen dan vorig jaar om deze tijd, misschien op wat fietsduur na. Ik ben nu veel meer bezig met snelheid, voor op die kortere afstanden. Ik ‘moet’ veel minder, geef meer prioriteit aan andere zaken.
Die grote focus op dat ene doel, die mis ik wel een beetje. Maar er staat heel veel tegenover. Kom maar op met dat triathlonseizoen, ik heb er zin in!