Een dikke maand geleden schreef ik over het begin van het triathlonseizoen. Nouja, het begin van de aanloop dan, want het seizoen zelf begint voor mij morgen, met de 1/8e triathlon van Ter Aar. Sinds die vorige post heb ik weer een boel leuke dingen gedaan. Hier een paar highlights daaruit en een klein vooruitblikje naar de échte start.

Op 20 april deed ik samen met manlief mee aan een tijdrit in Almere. Ik had geen heel beste dag en vond het parcours tegenvallen qua zwaarte en snelheid, desalniettemin was het erg leuk om te doen, mede dankzij prachtig weer, én ik versloeg hem. Er werden bovendien prachtige foto’s gemaakt:

 

Ik vond wel dat zo’n tijdrit een beetje voor freaks is: het niveau ligt heel hoog, je ziet allemaal peperduur materiaal, en deelnemers die zich bijvoorbeeld warmrijden op een meegebrachte Tacx. Dat is wel jammer, ik houd meer van de kneuterige evenementen en ik vind het vooral bezwaarlijk als je eigenlijk alleen maar met goed fatsoen mee kunt doen als je kapitaalkrachtig bent. 

Qua kneuterigheid kwam ik twee dagen later,  Paasmaandag, aan mijn trekken toen ik samen met Nicole ben gaan lopen in Leiden, de PPC-loop. Dat is een kleinschalig, informeel loopje met een mooie route, slingerend door een park. Dit keer was het aan haar om een slechte dag te hebben: ik zou haar (Paas-)hazen op 6’/km maar dat hield ze niet vol. Ik vond het zelf ook warm en kon voelen dat er veel pollen in de lucht waren en mogelijk ook rotzooi van de paasvuren. Maar ik had er zelf geen last van – en Nicole naderhand ook niet meer, zoals te zien is op de foto hieronder.

Ik heb gezwommen in Leiden en Amstelveen, omdat dat zo uitkwam met werk, en toen ik juist een keer even géén werk had, ben ik meegegaan met Henks Delftse ‘pensionado-groep‘ – hij fietst daar vaker mee op z’n vrije woensdag. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op Bevrijdingsdag heb ik samen met manlief de 8HW-cyclo gereden, een toertocht door de Hoeksche Waard die ik al eerder gedaan had ook. De hele tocht was net een Strava-segment geworden, en dat leverde me zowaar een QOM op waar ik trots op ben: ik was van de vrouwen die de hele tocht gereden hebben die dag de snelste. Nouja, dat waren er maar vier, en ik reed lekker in manliefs wiel, maar toch. 

Voor de Strava’ers nog even: ik had de afgelopen tijd ook nog tijdelijk twee andere kroontjes: op het gloednieuwe eiland dat is ontstaan door de bochtafsnijding van de Schie bij ons achter (Henk had het segment aangemaakt; ik ben de snelste tijd al snel kwijtgespeeld aan de buurvrouw) en op de nieuwe oprit van de Botlekbrug, die eindelijk weer open is voor fietsers, zodat ik m’n geliefde route naar de punt van de landtong van Rozenburg weer kan fietsen zonder omrijden via Spijkenisse. Dat segment was zelfs pas aangemaakt nadat ik ‘m had gefietst (ofzoiets), want ik werd me van de QOM pas bewust nadat ik hem de dag erna al kwijtraakte – en zo hoort het ook; de drie QOM’s die ik al langer heb vind ik maar raar, gezien mijn leeftijd en niveau.

Dat er bij de 8HW-cyclo maar zo weinig vrouwen de hele route reden, dat lag vast ook aan iets wat al weken in de weg zit: het slechte weer. We kregen die dag maar één buitje over ons heen en zijn de hagel misgelopen, maar we reden wel met winterkleren en handschoenen aan en tegen de wind in was het buffelen. Zo is het al veel onaangenaam en behelpen geweest, en één ding heb ik nadrukkelijk nog niet gedaan: in open water zwemmen. Het is me nog steeds te koud en inmiddels heb ik een hard hoofd in de kilometer die ik over een dikke week in de Grevelingen zou moeten zwemmen. 

Daarom kijk ik extra uit naar morgen: volgende week zie ik nog wel, maar morgen ga ik zwemmen in het zwembad, en daarna lekker knallen op die korte afstand. De temperatuur is okee, al voorspellen ze wel wat regen. Ter Aar is al beide eerdere keren goed geweest voor een PR. Dat van twee jaar geleden op de 1/8e, gaat dat eraan zondag?  Het zou kunnen: ik heb beter en meer getraind dan toen en ik was toen niet eens helemaal fit. Maar ik weet ook dat mijn prestatieniveau erg fluctueert, ook de laatste tijd weer. Ik voel me op het ogenblik redelijk goed, na maandenlang gesukkel. Maar ik durf me niet rijk te rekenen. 

Belangrijkste doel voor zondag is plezier hebben. Ik ga samen met Nicole, het is ook echt bedoeld als gezelligheidstriathlon. En het geeft toch een beetje kriebels – het gaat beginnen!