Al in maart schreef ik dat ik zorgen had over mijn verstijvende bovenlichaam, door het plotseling veranderde bewegings- en leefpatroon. De oefeningen aan het zwemkoord en het fietsen op race- en triathlonfiets zijn verder gewend, maar de rest van wat ik toen opsomde aan tricky dingen is onverminderd:

• Ik zit veel meer achter de computer – voor al het werk dat nog wél doorgaat, een groot deel van de vervangende sociale contacten (Zoom) en om goed geïnformeerd te blijven.
• Stress – het gaat nog steeds redelijk goed, maar ik heb er wel moeilijkere dagen tussen.
• Ik zwem niet – het open water is me nog steeds net te koud. Het zwemkoord is veel zwaarder en wat ik daarmee doe, komt neer op een  minuut of 5 zwemmen, niet de 3X5 minuten per week van hiervoor.  
• Geen masseur, geen chiropractor.

Nou, vorig weekend ging het mis, mogelijk doordat ik veel buiten had lopen vegen – stof, gruis en zaagsel van een paar klussen. Zo’n scheve beweging als bezemen kan bij mij iets uit het lood trekken, vooral een rib-wervelgewrichtje dat dat erg irritant gaat doen. Dat heb ik vaker, het is een bekende zwakke plek. Eigenlijk viel het me mee dat het eerst wekelang wél goed is gegaan.

In de dagen erna draaide mijn linkerschouder dusdanig vast dat ik woensdag niet meer wist hoe ik zitten of liggen moest. Als ik diep ademhaalde, leek die rib in m’n longen te prikken. Het brandde over m’n schouder en trok door naar mijn elleboog en onderrug. Ik sliep met een pijnstiller maar werken of lezen – oef. Het idee dat ik het achter de computer niet meer uithield, joeg me de stuipen op het lijf – dat zou  me 100 % arbeidsongeschikt maken nu. Bovendien vreesde ik een schouderpeesontsteking te krijgen. Dat heb ik eerder gehad, en dan ben ik anderhalf jaar zoet. 

En toen? Het wrange was dat m’n chiropractor dit in één of twee behandelingen van tien minuten goed zou kunnen krijgen. Ik heb dit al zo lang dat ik precies weet welke manipulaties helpen – twee varianten ‘big hug’ om een rib weer in het gareel te krijgen, en daarna een goeie snok aan m’n nek. Ik heb zelf wat proberen te doen aan die rib met een tennisbal, maar dat leidde alleen maar tot beurse plekken.

Ik had het er moeilijk mee, vooral omdat net vorige week de boel begon te ‘verrommelen’. Ik zag barbecues en groepen fietsers en op tv de volle winkelstraten – maar mijn chiropractor mag niet werken. Het ging (en gaat) de hele tijd maar over de kappers en schoonheidsspecialisten en hoe zeer ik hen hun omzet gun, toch dacht ik dan wel eens: ‘Sodemieter op met je uiterlijkheden, ik heb pijn!’

Ik vond (en vind) het knap ingewikkeld. Ik vind het sowieso ingewikkeld nu, ik heb geen idee waar we naartoe op weg zijn met die ‘intelligente’ lockdown, de versoepeling daarvan en de verrommeling. Ik snap dat het onzeker is, maar menig ander land heeft toch meer visie dan onze regering, is mijn indruk. Met de toenemende pijn vloog dat me vorige week aan.

Op donderdag heb ik toen maar de huisarts gebeld – was ik een voldoende ‘medische noodzaak’ om naar de fysiotherapeut te mogen,en dat die dan dus ook aan me zou mogen zitten (manuele therapie)? Ja, of nouja, dat bepalen fysiotherapeuten zelf. Het bleek een kwestie van rondbellen om iemand te vinden die me wilde behandelen. O?! Nou goed dan.

Ik heb de via-via-weg bewandeld en vond zo heel snel inderdaad iemand – mijn fysiotherapeut van vroeger. Daar was ik al superblij mee. Alleen al weten dat ik hulp kon krijgen haalde de scherpe kantjes van de pijn.

Net op de dag dat ik erheen kon, vrijdag, werd het beleid rond fysiotherapie iets versoepeld, al is het volgens haar nog steeds allemaal grijs en vaag.

Maar ik was er blij mee. De twee ‘big hugs’ (met mondkapje) deden hun werk, al zat het dusdanig vast dat ik nu nog bezig ben met uit de knoop komen. Het is dus nog niet helemaal goed, maar het verandert en verbetert nog.Goeie kans dat het helemaal goed komt.

Het scheelt bovendien een stuk dat ik weet dat ik opnieuw bij haar terechtkan als ik meer hulp nodig heb. Eén pees ga ik wel wat langer voelen, maar dat is te overzien.

Zwemmen zal niet lang meer duren en hopelijk kan ik binnenkort weer regelmatig naar masseur en chiropractor. Achter de computer houd ik het dan nog wel een tijdje uit, met op woensdag arbeidstijdverkotting.

En hopelijk volgen er de komende tijd verstandige en goed uitgelegde beleidskeuzes.