Ik beloofde in december dat ik zou terugblikken tot aan vandaag: de laatste dag dat ik nog 50 ben. Ik wist op dat moment wel dat ik meer te vertellen had dan wat in één terugblikpost zou passen, maar het is toch nog meer geworden dan ik toen had voorzien. Deze week moest ik zelfs doorschrijven om die laatste dingetjes er nog voor vandaag op te krijgen.

En ik kan zelfs bijna alweer terugblikken op het terugblikken. Zo is die teennagel waar ik op 2 januari over schreef dat het nog wel een tijdje zou gaan duren er vorig weekend afgekomen – onverwacht snel. Ik ga op dit moment vrijwel rechter-grote-teennagelloos door het leven: er zit nog maar iets van 2 mm nieuwe nagel.

En morgen valt er misschien wel alweer iets te melden, want het gaat met het zwemmen zo goed (ik schreef er al eerder over: eindelijk weer progressie) dat ik morgen een PR-poging op de kilometer ga doen, en als ik dan zwem zoals de laatste tijd, duik ik voor het eerst onder die mijlpaal van 20 minuten – iets wat ik 3 jaar geleden had gehoopt te doen, maar sindsdien ook alweer had opgegeven.

En dat PR, dat zwem ik dan (hopelijk dus) op m’n 51e. Want dat ben ik morgen. Mijn 50e is een bijzonder levensjaar geworden, in de eerste plaats door de Ironman. Niet zozeervanwege die ene dag, dat schreef ik toen al: het ging om het hele proces, ervoor, maar ook erna. Ten opzichte van vorig jaar voel ik me een rijker, wijzer en sterker mens – en dankbaar. Het terugblikken heeft die winst van het Ironman-jaar voor mezelf nog eens extra verduidelijkt. Het was daarom mooi om zo schrijvenderwijs terugblikkend naar mijn ‘oudjaar’ en volgende verjaardag toe te leven.

Ik had deze weken nog zo veel te vertellen dat ik opnieuw niet een volledige punt plaats achter dit weblog, maar een komma. Ik kom ergens in april hier nog wel een keer vertellen hoe het met een aantal dingen is gegaan die ik in de nasleep van de Ironman heb opgepakt, zoals de marathon, de hardlooptrainersopleiding, de week bij Ontspanje – en misschien is er wel meer. Een voorlopig afscheid dus weer, dit.

* * *

Aangezien dit een tijdje de bovenste pagina blijft en dus misschien gelezen wordt door mensen die hier nieuw zijn: welkom! Ja, het is gelukt, die Ironman op m’n 50e. Je kunt in één keer door naar het verhaal over die dag, 28 augustus. Tussen september en 28 december lag dit weblog stil; sindsdien heb ik teruggeblikt.

Ik zou zeker: neus vooral lekker rond, en mocht je willen reageren of vragen hebben: post ze vooral, ik blijf de reacties lezen!