Hoera, ik ben grotendeels uit de lappenmand:

• Vandaag durf ik voor het eerst te zeggen dat de verkoudheid nou echt over is. Nouja, zo goed als. Vorige week maandag dacht ik ook dat het bijna over was, maar toen kwam er nog eerst een paar dagen keelpijn links, toen keelpijn rechts, en gister nog een dag met een enorme kikker in mijn keel. Maar die is vandaag weg, hèhè. Het heeft precies een maand geduurd, pfff….
• De gekneusde rib gaat goed vooruit. Ik kan alles weer, geen echte pijn meer maar nog wel wat trekkerig en stijf gevoel soms. Zwemmen bleek vandaag nog het lastigste. Op zich interessant om te leren dat bij zwemmen de ’trekkracht’ dus voor een groot deel via je ribbenkast loopt. Verder is nu lekker veel bewegen prima om die laatste restjes in orde te krijgen. Dan is het redelijk meegevallen qua herstelduur: het gebeurde twee weken geleden.
• Een al wat langer lopend gevalletje-lappenmand: mijn ijzer is weer helemaal dik in orde. Sterker nog: mijn HB is nog nooit zo hoog geweest, voor zover ik weet (8,8). Dat dacht ik van de zomer al te voelen, toen dacht ik nog: ik heb geen bloedarmoede gehad, maar ik ervaar nu wel bloedrijkdom! De pillen hebben dus geholpen, maar zeker ook dat ik sinds juni niet meer echt ongesteld ben geweest (over hèhè gesproken…).
• Niet meer echt ongesteld en een stuk stabieler qua hormonen… maar de overgang roert zich af en toe nog wel: net de afgelopen dagen had ik twee keer een wat langer vlaagje hartkloppingen. Die gaan trouwens over als m’n hartslag stijgt, dus laatst heb ik een keer in het holst van de nacht beneden staan burpee-en en jumping-jack’en enzo – dat hielp! Vervelend is het ’s nachts wel. Maar meer dan dat ook niet.

Mijn loopconditie heeft weinig geleden en lopen gaat eigenlijk heel lekker op het ogenblik. Zwemmen, fietsen en m’n buikspieren is andere koek, maar dat is niet zo erg op dit moment. Ik ga weer lekker verder!