13 maart was ik er voor het laatst, op een onwezenlijke dag toen de lockdown eigenlijk al was begonnen maar het zwembad nog open was. Vandaag was ik er voor het eerst weer terug: Zwembad West, mijn ’thuiszwembad’.

In de tussentijd was er eerst de lockdown, daarna waren ze aan het verbouwen. Toen het weer open zou gaan, bleek een medewerker corona te hebben. En vorige week had ik zelf een zere duim.

Maar vandaag was het zo ver! De verbouwing heeft het zwembad bijna onherkenbaar gemaakt, ik was zelfs even gedesoriënteerd. Wel een grote verbetering. Het was ook best een krakkemikkig zootje, het was zelden dat alle douches het deden bijvoorbeeld. Nu is het prachtig!

Vernieuwd is alleen het ‘voorgedeelte’ met kleedhokjes en douches. Aan het bad zelf is niets veranderd. Eén van de grote voordelen van Zwembad West is dat er nauwelijks chloor in het water zit – het is met zoutelectrolyse. En gelukkig is daar dus niets aan veranderd.

Er was ook in het water niets aangepast vanwege corona. Erbuiten wel, maar minimaal – het is wel verwarrend dat dat per zwembad verschilt. Ik had braaf m’n badpak thuis al aangetrokken, maar dat hoefde dus niet. Reserveren moet wel nog.

Er waren geen bekenden. Maar toch voelde het als thuiskomen. Na meer dan vijf maanden! Ik heb hartstikke lekker gezwommen.