Gelukkig ben ik qua verkoudheid weer voldoende uit de lappenmand om vandaag te starten met de zwemvierdaagse. Zwemvierdaagse? Ja, voor het eerst in jaren wordt die georganiseerd in mijn vaste zwembad. En voor mijzelf is het nóg langer geleden – ik herinner me vagelijk zoiets, uit de tijd van de lagere school. Ik heb nog gezocht of ik iets had van een diploma of certificaat daarvan, maar nee. Wel kwam ik bij die zoektocht mijn zwemdiploma tegen:
Toen ik de zwemvierdaagse aangekondigd zag staan in het zwembad, stond daar weliswaar bij dat het ‘voor alle leeftijden’ was (mét diploma, en dat heb ik dus), maar toch heb ik extra gevraagd of dat ook wel echt voor álle was, dus ook voor meisjes van 48. Maar ja, inderdaad, ook voor volwassenen. Toen leek het me wel heel leuk. Het kost geen drol, en bovendien zijn de zwembaden hier in de omgeving verder allemaal dicht en zwembad West zelf is ook alleen maar open voor die vierdaagse, dus dit is dé kans om in deze week toch nog te zwemmen.
En okee, je kon kiezen uit 10, 20 of 40 banen – zelfs 40 is nog weinig, maar prima, dat is per keer niet zo veel, maar vier keer in de week zwemmen doe ik dan weer nooit, en zo wordt het dan toch ook nog een beetje echt wat qua trainen. Plan werd om steeds non-stop door te zwemmen en dan al die baantjes keurig te zwemmen qua techniek.
Wel was ik bang dat het heel druk zou zijn, vooral vanwege de prijs. Het zwembad ligt niet bepaald in de beste buurt, en het is me al eens opgevallen dat bij het maandelijkse zwemmen op zaterdagochtend voor één euro het stervensdruk is met kinderen uit de omgeving. Dat vind ik altijd wel treurig, dat je kind voor één euro wel, maar voor drie euro niet kan gaan zwemmen, en een reden om dat eurozwemmen minstens elke week te doen.
Vanmiddag ben ik voor het eerst geweest. Tot mijn verrassing was het juist helemaal niet druk: de helft van de tijd had ik een baan voor mezelf alleen, en daarvoor zwom er één ander iemand in diezelfde baan (half zo snel als ik, ook wel komisch). Het waren bijna alleen maar volwassenen. Van anderen, bekende gezichten van het reguliere banenzwemmen, begreep ik dat het meteen om 1 uur wel druk geweest was.
Ik vond het wel leuk: lekker gezwommen, muziekje erbij, ander sfeertje dan anders, en ik was ook wel onder de indruk van het ontzéttend officiële bewijs van mijn eerste zelf getelde 40 baantjes:
Op naar de vier kruisjes!